Güncel siyasi gelişmeler, dış politika krizleri ve iç toplumsal gerilimler bir araya gelince, gündem adeta kaynama noktasına ulaşıyor. Bu konular, hem uluslararası dengeleri hem de iç barışı etkileyecek nitelikte tartışmaları beraberinde getiriyor.
Suriye'deki durum hızla karmaşıklaşıyor. Halep bölgesinde radikal İslamcı gruplar ile Kürt ağırlıklı güçler arasında çıkan çatışmalar, ölümlere yol açarken müzakereleri zorlaştırıyor. İdeolojik farklılıklar nedeniyle uzlaşı zor görünürken, Mart ayı anlaşmasına uyulmaması gerilimi artırıyor. Dış güçlerin etkisiyle entegrasyon sürecinin tıkanması, bölgedeki istikrarsızlığı derinleştiriyor. Erdoğan'ın konumunda sıkışmışlık hissediliyor; Batı ile ilişkileri riske atacak adımlar ekonomik çöküşe yol açabilir, geri adım ise önceki politikaları boşa çıkarır.
Öcalan'ın devreye sokulması sonuç vermezken, Kürt tarafının Rojava kazanımlarını önceliklendirmesi çatışmayı uzatıyor. Terörsüzleşme sürecinin Suriye'deki tıkanıklığa kurban gitme riski yüksek; komisyon süresinin uzatılması bekleniyor. İsrail'in olası müdahalesi ve uluslararası liderler arasındaki görüşmeler, dengeleri daha da belirsiz kılıyor. Kürt grupların öncelikleri ile karşı tarafın devletleşme karşıtlığı, tam bir çıkmaz yaratıyor.
İçeride ise statlardaki olaylar milliyetçilik kavramını sorgulatıyor. Çeşitli takımların taraftarları arasında yayılan sloganlar, ayrılıkçı nitelik taşıyor; belirli politik figürlere hakaretler ve provokasyonlar dikkat çekiyor. Uludağ gazozu içme gibi boykot çağrıları, gerilimi tırmandırıyor. Bu eylemlerin ayrılıkçı ellere koz verdiği, öfkenin yanlış yönlendirildiği eleştirileri yükseliyor. Bahçeli gibi isimlerin geçmişteki çağrıları hatırlatılırken, küfürlerin Kürtleri birleştirdiği ve örgüte yaradığı uyarısı yapılıyor. Hükümetin kulüplere ceza kesmesi ama tahrikçilere sessiz kalması çelişkili bulunuyor. Gazetecilere yönelik tehditler artarken, Özdağ gibi figürlerin aşırı söylemleri milliyetçiliği değil bölücülüğü körüklemekle suçlanıyor. Gerçek milliyetçilik birleştirici ve çıkar odaklı olmalı; oy için extremizmi taklit etmek ülkeye zarar veriyor. Anketler, Kürt seçmende tercih değişimlerini gösteriyor.
CHP içindeki gelişmeler de kafa karıştırıyor. Yeni katılan milletvekilleri, Kürt karşıtı açıklamalar yaparken partinin ittifak politikaları ters düşüyor. Dikbayır ve Enginyurt gibi isimlerin geçmişteki sert ifadeleri, şimdi CHP çatısı altında çelişki yaratıyor. Bu transferlerin koltuk güvencesi mi yoksa kasıtlı sabotaj mı olduğu sorgulanıyor. Leyla Zana gibi isimlerin dışlanması ama yeni vekillerin terör suçlamaları yapması, güvenilirliği zedeliyor. Parti, cumhuriyet değerlerine dayalı kapsayıcı bir yaklaşım benimsemeli; dışlayıcı tutumlar zarar veriyor.
Ekonomik alanda ise asgari ücret görüşmeleri devam ediyor; önerilen artış açlık sınırının altında kalıyor, sendikalar masadan çekiliyor. Emekliler ve düşük gelirliler zorlanırken, milyonlarca kişi asgari ücret altı gelirle geçiniyor. Köprü geçiş ücretlerindeki yükselişler, enflasyon hedeflerinin ötesinde fiyat artışları güveni eritiyor. Gündem, skandallar ve distractions ile dağılıyor; gençlerde evlilik oranları düşüyor, nüfus azalıyor, göç artıyor. Toplumun bölünmüşlüğü, kişisel çıkarların ön plana çıkması derin sorgulamalara yol açıyor. Tüm bu unsurlar birleşince, dış politika sıkışması, toplumsal gerilimler ve ekonomik ihmal, geleceğe dair ciddi endişeler doğuruyor. Gerçek sorunlara odaklanma çağrıları yükselirken, bu karmaşık tablo uzun süre gündemi meşgul edecek gibi duruyor.
