Siyasetin her an yeni bir sürprize gebe olduğu Türkiye'de, bir ismin yaptığı çarpıcı açıklama, tüm dikkatleri üzerine çekti. Uzun yıllardır siyaset sahnesinin önemli aktörlerinden olan bir ismin, hakkında çıkarılan bir karar sonrası "Polisle değil, kendi irademle gideceğim" demesi, sadece bir adli vakadan öte, siyasi bir duruşun ilanıydı. Bu cümle, sadece o an için bir haber değeri taşımakla kalmıyor, aynı zamanda son yıllarda Türkiye'de siyaset ve yargı arasındaki karmaşık ilişkinin ne denli hassas bir noktaya geldiğini de gözler önüne seriyor. Bu çıkışın yankıları, Ankara kulislerinde fırtına estirirken, olayın arka planında çok daha derin bir hikâye yatıyordu.
Söz konusu isim, geçtiğimiz dönemlerde ana muhalefet partisinin önemli isimlerinden olan Gürsel Tekin'di. Hakkında "zorla getirme kararı" çıkarılan Tekin, bu karara karşı gösterdiği duruşla gündeme oturdu. Bir yandan yargıya saygılı olduğunu belirten Tekin, diğer yandan bu kararın siyasi bir hamle olduğunu ima ederek adeta bir rest çekti. Bu durum, Türkiye'de siyasi figürlere yönelik adli süreçlerin ne kadar tartışmalı bir boyuta ulaştığını bir kez daha gözler önüne serdi. Gürsel Tekin'in bu çıkışı, sadece kendiyle ilgili bir durumu değil, aynı zamanda son beş yılda siyasetin yargı ile olan dansındaki tüm değişimleri de özetler gibiydi.
Son beş yıllık süreçte, Türkiye siyasetinde en çok tartışılan konulardan biri de hiç şüphesiz "milletvekili dokunulmazlığı" ve siyasetçilere yönelik açılan davalar oldu. Geçmişte, milletvekillerinin dokunulmazlığı, siyasi konuşmaların ve eylemlerin korunması için bir kalkan görevi görüyordu. Ancak son dönemde, bu dokunulmazlıkların kaldırılması veya bypass edilmesi yoluyla birçok muhalif siyasetçi hakkında soruşturma ve dava süreçleri başlatıldı. Bu durum, özellikle muhalif partiler tarafından "yargının siyasi bir baskı aracı olarak kullanıldığı" eleştirilerine neden oldu.
Gürsel Tekin'in durumu da bu genel tablonun bir parçasıydı. Eski partisi Cumhuriyet Halk Partisi'nden (CHP) ihraç edilme süreci de dahil olmak üzere, siyasi kariyerinde birçok zorlu dönemeçten geçen Tekin, yargı süreçleriyle de defalarca karşı karşıya kaldı. Hakkındaki suçlamaların genellikle siyasi konuşmaları, sosyal medya paylaşımları veya katıldığı eylemlerle ilgili olması, bu davaların hukuki olmaktan çok siyasi saiklerle açıldığı iddialarını güçlendiriyordu. Bu durum, sadece Gürsel Tekin için değil, farklı partilerden birçok siyasetçi için de geçerliydi.
Özellikle son dönemde, siyasi liderlerin ve milletvekillerinin sosyal medya paylaşımları ve halka açık konuşmaları, yeni açılan davaların ana kaynağı haline geldi. Bu durum, siyasi tartışmaların mahkeme salonlarına taşınmasına ve siyasetin yargı yoluyla dizayn edilmeye çalışıldığı yönündeki endişeleri artırdı. Yüksek mahkemelerden gelen kararlar ise bu konudaki tartışmaları daha da alevlendirdi. Bir yandan ifade özgürlüğünü savunan kararlar çıkarken, diğer yandan bazı siyasi liderlerin mahkumiyetleri onandı.
Gürsel Tekin'in "Polisle değil" çıkışı, işte bu karmaşık siyasi ve hukuki atmosferin bir sonucuydu. Bu ifade, sadece bir meydan okuma değil, aynı zamanda siyasi onurun ve duruşun bir sembolüydü. Tekin, kendi isteğiyle yargıya başvuracağını belirterek, bu sürecin siyasi bir şova dönüştürülmesine izin vermeyeceğini, hukukun üstünlüğüne inandığını ama siyasi baskı karşısında boyun eğmeyeceğini de gösterdi. Bu olay, Türkiye siyasetinin, son beş yılda yaşadığı değişimle birlikte, artık mahkeme koridorlarında da sık sık izlenecek bir drama sahnesine dönüştüğünü ortaya koyuyordu. Bu hikâye, Gürsel Tekin'in bireysel direnişinden daha fazlasını anlatıyor; Türkiye'de siyasetin ve yargının geleceği hakkında önemli sinyaller veriyordu.
