Şans oyunları, umudun simgesiydi ama krizde gölgede kalıyordu. Sunucunun esprili tonu, acıyı hafifletiyordu. Bu kısım, küçük esnafın sesini duyuruyordu.
Milli Piyango biletleri 800 liraya çıkmıştı; satışlar tarihî düşüklerdeydi. Bayiler, "En kötü günlerimizi yaşıyoruz" diyordu. Özelleştirme, güveni sarsmış, şirketin yönetimini eleştiriliyordu.
Ekonomik baskı, lüks görenekleri bitiriyordu. Sunucu, "Şansımız döner mi?" diye soruyordu. İzleyiciler, bayilerin çaresizliğini paylaşıyordu.
Bu düşüş, tüketim alışkanlıklarını yansıtıyordu; program, detaylarla ekonomik tabloyu çiziyordu.
