Suriye'nin tozlu yollarında, yıllardır süren kaosun ortasında, yeni bir sayfa açılıyor gibi görünüyor. Kuzeydoğu Suriye, bir zamanlar savaşın en acımasız sahnelerine ev sahipliği yapan bu bölge, şimdi sessiz ama derin bir dönüşümün eşiğinde. İnsanlar evlerini terk etmek zorunda kalmış, aileler parçalanmış, ama umut hala canlı. Bu umudun kaynağı, belki de en beklenmedik yerde: Kürt liderlerin ve yeni Suriye yönetiminin masasında imzalanan kağıtlarda. Ancak bu anlaşmalar, sadece barış vaat etmiyor; aynı zamanda komşu ülkeleri, özellikle Türkiye'yi, zor kararlarla yüzleşmeye itiyor.
Düşünün ki, bir sabah uyanıyorsunuz ve haberlerde, Suriye'nin kuzeyinde yeni bir düzenin kurulduğunu duyuyorsunuz. Bu düzen, yıllardır çatışmalarla boğuşan Kürt güçlerini, Suriye devletinin kollarına bırakıyor. Ama bu kollar dostça mı, yoksa sıkı bir kucaklama mı? Konuşmalar, kapalı kapılar ardında dönen pazarlıklar, hepsi bir bulmacanın parçaları gibi. Memduh Bayraktaroğlu, bu konuyu masaya yatırırken, "Devlet Bahçeli'nin çağrısı, tarihi bir süreci hızlandırdı" diyor, sesinde bir heyecan ve merak karışımı. Yanında Ali, sohbeti derinleştirerek, "Öcalan'ın PKK ve silahlı gruplara silah bırakma çağrısı, ama PYD/YPG Suriye'de kendini hariç tuttu" diye ekliyor. Bu sözler, sanki bir filmin dönüm noktası gibi, izleyiciyi koltuğuna yapıştırıyor.
Bayraktaroğlu devam ediyor: "Bahçeli'nin zekası, Trump'ın seçilmesini ve Ortadoğu'daki değişiklikleri öngördü. Erdoğan, Ortadoğu projesinden habersizdi başlarda, ama şimdi Suriye'nin dört parçaya bölünmesi gündemde." Bu analizler, bölgenin karmaşıklığını gözler önüne seriyor. HTS'nin Alevi bölgelerindeki katliamları, Türkiye'nin masadaki rolü, hepsi bir araya gelince, insanın nefesini kesiyor. "YPG'nin gücü 110-120 bin kişi, HTS'nin 60 bin" diyor Bayraktaroğlu, rakamların arkasındaki gerilimi hissettirerek. "Teröristler silah bırakacak, Suriye'de özerk bir bölge kurulacak, Türkiye'yi kandırarak."
Ali, araya girerek, "Bu anlaşma, 8 maddeyi içeriyor, ama silah bırakma yok" diye uyarıyor. Bayraktaroğlu ise, "YPG Suriye ordusuna entegre olacak, ikinci bir ordu gibi, güvenlik ve petrol paylaşımı ABD, İngiltere, Almanya ve Fransa garantisinde" diye açıklıyor. Bu detaylar, sanki bir casus romanından fırlamış gibi, okuyucuyu daha derinlere çekiyor. Türkiye'nin olası askeri müdahalesi, "kan denizi"ne dönüşebilecek bir senaryo olarak betimleniyor, ekonomiyi ve 85 milyon vatandaşı etkileyecek.
Sohbet ilerledikçe, Bahçeli'nin kazanacağı, MHP'nin merkez parti olacağı öngörüsü geliyor. "Erdoğan teslim olmuş gibi görünüyor, kararlı hareket edemiyor" diyor Bayraktaroğlu, ses tonuyla gerilimi artırarak. Medya başlıklarının yanıltıcı olduğunu, YPG'nin teslim olmadığını, aksine Suriye devletine entegre olarak güçlendiğini vurguluyor. "Anlaşmanın maddeleri: Suriye'nin bütünlüğü, Kürt hakları, kaynak paylaşımı, ortak güvenlik" diye listeleyen konuşmalar, adım adım gerçeğe yaklaşıyor.
Ama asıl soru, bu anlaşmanın arkasında neyin yattığı. Uluslararası güçler, ABD'nin garantörlüğü, Avrupa'nın desteği, hepsi bir araya gelince, bölgeyi dönüştürüyor. Çatışmalar devam ediyor, Ağustos ayındaki saldırılar gibi, ama anlaşma hala ayakta. Kürt lider Mazloum Abdi, "Bu, Suriye'nin birliğini güçlendirecek" derken, Sharaa, "Tüm kurumlar devlete entegre olacak" diye yanıt veriyor. Bu diyaloglar, barışın mı yoksa yeni bir fırtınanın mı habercisi?
Ve işte, makalenin derinliklerinde gizlenen o büyük gerçek: Bu anlaşma, Suriye'nin kuzeyinde ikinci bir Kürdistan'ın temellerini atıyor. Irak'ın kuzeyindeki gibi özerk bir yapı, şimdi Suriye'de şekilleniyor, Erdoğan'ı savunulmaz bir pozisyona sokuyor. Nasıl savunacak bunu? Bilinmez, ama heyecan dorukta, çünkü bu, sadece bir anlaşma değil; Ortadoğu'nun kaderini değiştirecek bir hamle.