İslam'ın en saf ibadetlerinden biri olarak görülen dua, günümüzde ne yazık ki aracıların ve sahte temsilcilerin gölgesinde kalmış bir kavram haline geldi. Pek çok kişi, dua ederken bile birilerini arasına sokuyor; camilerde, televizyonlarda veya törenlerde, türbanlı ve cübbeli figürler sahneye çıkıp "Allah adına" konuşuyor. Ama bu doğru mu? Kur'an-ı Kerim'in ayetleri, duanın doğrudan kul ile Allah arasında bir bağ olduğunu haykırıyor. Bu makalede, duanın özünü, neden kirletildiğini ve asıl kabul şartlarını derinlemesine inceleyeceğiz. Özellikle son dönemde Amerika'dan gelen bir video örneğiyle, Filistin'deki mazlumların duasının neden kabul edilmediği iddiası üzerinden konuyu ele alacağız. Uzmanlar ve ayetler ışığında, duanın aracısız, içten ve bireysel bir çağrı olduğunu göreceğiz. 2025'in bu günlerinde, Aralık ayının soğuk havasında bile kalplerimizi ısıtacak bu gerçekler, inancımızı yeniden sorgulatacak. Zira dua, sadece söz değil; tüm varlığımızla Allah'a yönelmek demek.
Duanın tarihine ve Kur'an'daki yerine bakmadan önce, bugünkü çarpık anlayışın nasıl oluştuğunu anlamak lazım. Konuşmacı, duanın "ibadetlerin özü" olduğunu vurguluyor ve ekliyor: "Dua, namazın, orucun, zekâtın hatta hacca bile temel teşkil eder." Ama ne yazık ki, bu öz, cahil ellerde bozulmuş. Camilerde, medya programlarında veya siyasi törenlerde, belirli kişiler "dua memurları" gibi davranıyor. Bunlar, ulus adına, millet adına veya politikacılar adına Allah'ı kullanmaya kalkıyor. Peki, bu dua mı? Hayır, bu bir tür kirletme. Konuşmacı, utançla haykırıyor: "Utanın!" Çünkü bu tür dualar, kabul görmüyor; Kur'an'da bile "kabul edilmiş dua şekli" diye bir ayrım yok. Her dua, samimiyetle yapılmalı, ama aracıların araya girmesiyle her şey bozuluyor. Günümüzde, sosyal medyada bile binlerce video dolaşıyor; insanlar dua için ücretli hocalara koşuyor. Bu, İslam'ın bireysel sorumluluk ilkesine ters düşüyor. Aralık 2025 itibarıyla, bu tür videoların izlenme sayıları milyonlara ulaşıyor, ama gerçek dua bilgisi ne kadar yayılıyor? Pek az.
Bir örnekle somutlaştıralım: Amerika'dan gelen o meşhur video. Ünlü televizyoncu Goya, bir şeyhi karşısına almış ve Filistin'deki mazlumların neden dua ettikleri halde acı çektiklerini sormuş. Şeyh, tam 78 neden sıralamış! Evet, yetmiş sekiz tane! "Allah dualarınızı kabul etmiyor çünkü..." diye başlayan bir liste. Konuşmacı, bunu duyunca adeta isyan ediyor: "Utanın size!" Filistin'deki insanlar, bombalar altında dua ediyor; çocuklar, kadınlar, yaşlılar gözyaşlarıyla Allah'a yalvarıyor. Ama şeyh efendi, sanki Allah'ın sekreteriymiş gibi, "test ediliyorsunuz, boyun eğin" diyor. Bu, duanın ne kadar yanlış anlaşıldığını gösteriyor. Kur'an, Furkan Suresi'nin son ayetinde net: "De ki: 'Duâlarınız (supplications) olmasaydı, Rabbim size ne diye değer versin? Siz duâ etmediniz ve inkâr ettiniz.'" Burada dua, "yakarma, yalvarma, çağrı" olarak çevriliyor. Türkçe'de "dua" kelimesi, bu derinliği tam yansıtamıyor; asıl mesele, kulun acziyetini bilip Allah'a yönelmesi. Eğer Filistinliler dua etmeselerdi, Allah onları önemsemez miydi? Elbette hayır; dua, varoluşun şartı. Bu video, 2025'te bile milyonlarca izleyiciyi düşündürüyor, ama cevap ayetlerde saklı.
Şimdi, duanın asıl mekanizmasına inelim. Dua, sadece dil ile değil; kalp, ruh ve tüm bedenle yapılır. Konuşmacı, bunu Ankebut Suresi 55. ayetle açıklıyor: "Rabbimiz! Bizi çıkar (dünyadan), salih amellerle geldik diye (cennete) sok. İyilik yapanların mükâfatını zayi etmezsin." Hayır, asıl ayet: "Orada (kabirde) Rabbimize yalvarın, gizli veya açık." Dua, alçak gönüllülükle, gizli veya açık yapılabilir; ama her halükarda, kulun Allah'a tam teslimiyetiyle. İbrahim Peygamber'in örneği burada devreye giriyor. En'am Suresi 79. ayet: "Ben, batıl inançlardan uzak, dosdoğru bir müslüman olarak yüzümü gökleri ve yeri yaratan Allah'a çevirdim. Ben, Allah'a ortak koşanlardan değilim." "Yüz çevirmek", pasaport fotoğrafı gibi tüm varlığıyla Allah'a dönmek demek. Konuşmacı, bunu vurguluyor: "Dua, elleri kaldırmak veya kağıda yazmak değil; tüm benliğinle Allah'a yönelmek." Günlük hayatta, trafik sıkıştığında veya iş stresiyle boğuşurken dua etmek bu demek. Aralık 2025'te, ekonomik krizler ve küresel olaylar karşısında, insanlar bu özü unuttu; dua, bir ritüel haline geldi.
Peki, dua neden kabul olmaz? İşte burası kritik. Konuşmacı, aracıların en büyük günahını işaret ediyor: "Dua, başkası adına okunmaz, sipariş edilmez, onaylanmaz." Bakara Suresi 68-70 ve A'raf Suresi 134. ayetlerde, İsrailoğulları'nın hatası anlatılıyor. Musa'ya diyorlar: "Rabbine bizim için dua et, şu ineği keselim." Veya "Rabbine dua et, şu musibeti kaldırsın." Bu, dua siparişi vermek; aracı kullanmak. Konuşmacı, net: "Bu, İsrailoğulları'nın kültürü; Müslümanlıkta veya gerçek inançta yok." Bugün de aynı: "Hocam, benim için dua edin" diyenler, duayı ticarileştiriyor. Üstelik, dua için para ödeyenler var; cami avlusunda, internette... Bu, Kur'an'ın reddettiği bir şey. En'am 91, Hac 74 ve Zümer 67. ayetler, Allah'ı yeterince tanımamaktan bahsediyor: "Onlar Allah'ı hakkıyla bilemediler." Toplumdaki dinî hatalar, iman zayıflığı, hepsi buradan kaynaklanıyor. Nisa Suresi 136: "Ey iman edenler! Allah'a iman edin." Burada "iman edin", Allah hakkında tam bilgi edinmek demek. Dua, bu bilginin meyvesi.
Allah'ın yakınlığı, duanın en güzel yanı. Konuşmacı, Bakara 186. ayetle müjdeliyor: "Kullarım beni sana sorarlarsa, şüphesiz ben onlara çok yakınım. Bana dua ettiği zaman dua edenin duasına cevap veririm." Kehf 16: "Biz ona, boynundaki ana damardan daha yakınız." Allah, o kadar yakın ki, dua ettiğimizde hemen cevap veriyor. "Bana dua edin ki size cevap vereyim" diyor Rabbimiz. Cehenneme girenler, Allah'ı büyük görmeyenler; dua etmeyenler. Konuşmacı, uyarıyor: "Türbanlı, cübbeli aracılara sakın yüz vermeyin." Dua, ana dilinde, sessizce bile yapılabilir; kalp ile. Adabı, ayetlerde var: tevazu, samimiyet, ısrar. Ama camilerde, TV'lerde bu aracıları susturmak lazım. Konuşmacı, "Onları susturmanın yolunu bulun" diyor. Aralık 2025'te, bu sözler daha da anlamlı; çünkü inanç piyasası, sahte hocalarla dolu.
Duanın bireysel oluşu, özgürlüğün anahtarı. Herkes kendi duasını yapar; kimseye hesap vermez. "Ben sizin için dua ettim" demek bile yanlış; dua, kişisel. Konuşmacı, veda ederken: "Herkes kendine aittir; istediği gibi dua eder, kalbini Allah'a açar." Bu, 86. sohbetin özeti: Dua memurları'na karşı bir manifesto. 2025'in sonlarında, bu video gibi içerikler artıyor; insanlar uyanıyor. Filistin örneği, 78 nedenle değil; samimiyetle çözülecek. Dua, aracı olmadan, doğrudan Allah'a. Bu gerçek, kalplerimizi temizleyecek; yeter ki uygulayalım. Gelecek sohbetlerde, daha derinlere ineceğiz – dua, hayatımızı değiştirebilir.