Son yıllarda toplumda din konusunda önemli tartışmalar yaşanıyor. Özellikle genç nesiller arasında farklı inanç eğilimleri dikkat çekiyor. İnsanlar, geleneksel anlayışlarla modern hayat arasında köprüler kurmaya çalışıyor. Bu bağlamda, dinin ne olduğu, nasıl anlaşılması gerektiği sıkça gündeme geliyor.
Din kavramı, tarih boyunca çeşitli toplumlar tarafından farklı şekillerde yorumlanmış. Bazı toplumlarda insan yapımı kurallar ön planda olurken, ilahi kaynaklı bir sistemin varlığı da vurgulanmış. Kur'an-ı Kerim'de bu konu detaylı bir şekilde ele alınıyor ve dinin toplumsal düzeni sağlayan ilkeler bütünü olduğu belirtiliyor.
İslam, Allah katında tek kabul edilen din olarak tanımlanıyor. Bu din, peygamberler aracılığıyla insanlığa ulaştırılan bir yaşam sistemi. Amaç, hem bu dünyada hem de ahirette mutluluğu sağlamak. Kur'an, önceki peygamberlere de aynı dinin gönderildiğini ifade ediyor; Nuh, İbrahim, Musa ve İsa'ya vahyedilenlerin temelinde aynı esaslar yatıyor.
Günümüzde gençler arasında görülen "deist oldum" veya "ateist oldum" gibi ifadeler, aileleri ve toplumu düşündürüyor. Özellikle lise çağındaki bireyler, bu tür açıklamalarla çevrelerini şaşırtıyor. Ancak bu durum, dinin doğru anlaşılmamasından kaynaklanıyor olabilir.
İslam'a giriş ve çıkış, insan yapımı ideolojiler gibi basit bir derneğe üye olmak veya ayrılmak şeklinde değildir. Kapitalizm, sosyalizm veya liberalizm gibi düşünceler kolayca değiştirilebilirken, din yıllarca süren ciddi bir çaba gerektirir. Bilim insanları bile alanlarında onlarca yıl emek harcadıktan sonra uzmanlaşır; din de benzer bir derinlik ister.
Kur'an'a göre din, reşit olmuş, aklı başına ermiş kimselere öğretilmelidir. Çocuklara erken yaşta din eğitimi vermek, beyin yıkama olarak değerlendirilebilir. Bu, şeytanın insanları doğru yoldan saptırma yöntemlerinden biri olabilir. Araf Suresi'nde şeytanın insanları önlerinden, arkalarından, sağlarından ve sollarından yaklaşacağı belirtilir.
Çocuklara 3-5 yaşlarında Allah, peygamber, cennet-cehennem gibi kavramları zorla öğretmek, ileride tepki yaratabilir. Bu kişiler büyüdüklerinde "dinden çıktım" diyebilir ve ateizme yönelebilir. Oysa gerçek din, dış görünüşler –sakal, sarık, kıyafet– değil, beyne yerleşen bir doktrin ve inanç sistemidir.
Don Kişot'un şeytanla konuşması örneği burada anlamlıdır: Şeytan, ormandaki "Allah" diye bağıranların aslında kendi tuzağına düştüğünü ima eder. Benzer şekilde, küçük yaşta zorlanan din eğitimi, şeytani bir aldatmaca olarak görülebilir.
Gerçek din eğitimi, üniversitelerde olgun bireylere verilmelidir. Burada İslam, Yahudilik, Hristiyanlık gibi farklı düşünceler nitelikli eğitmenler tarafından anlatılmalı, sağlam bir iman oluşmalı.
Kur'an, önceki kitapları doğrulayan ve düzelten son vahiy olarak İslam'ı sunar. Maide Suresi'nde belirtilen gibi, Allah katında tek din İslam'dır. Şura Suresi'nde ise tüm peygamberlere aynı dinin emredildiği vurgulanır.
Toplumda dinin yanlış anlaşılması, kimlik kartına Müslüman yazılmak, sünnet olmak veya belirli kıyafetler giymekle sınırlı kalıyor. Oysa bunlar dışsal ritüeller; asıl olan içsel kabul ve anlayış.
Bu tartışmalar, dinin özüne inmek isteyenler için önemli ipuçları sunuyor. Gençlerin eğilimleri, eğitim yöntemlerinin gözden geçirilmesini gerektiriyor. Doğru yaklaşım, olgunluk çağında özgür iradeyle dinin öğrenilmesidir.
Sonuç olarak, Allah'ın dini tektir ve o da İslam'dır. Bu, peygamberler zinciriyle insanlığa ulaştırılan ilahi sistemdir. Yanlış uygulamalar yerine, Kur'an merkezli bir anlayışla din anlaşılmalı. Bu şekilde, hem bireysel hem toplumsal huzur sağlanabilir.
