Hindistan'ın turizm cenneti Goa eyaletinde, Pazar gecesi yaşanan bir yangın, popüler gece kulübü LPK Waterfront'ı cehenneme çevirdi. 7 Aralık 2025 Pazar günü, yani bugün erken saatlerde DW Türkçe'nin duyurduğu bu facia, en az 25 kişinin ölümüne yol açarken, 6 kişinin de yaralanmasına neden oldu. Arpora Nehri kıyısındaki bu mekan, Goa'nın kuzeyindeki canlı gece hayatının simgesi olarak biliniyor; ancak dar giriş-çıkışları ve ahşap yapısı, felaketi kaçınılmaz kıldı. Parti sırasında başlayan ateş gösterisi, saniyeler içinde dumanı her yere yaydı ve dans pistindeki yaklaşık 100 kişiyi paniğe sürükledi. Kurbanların çoğu mutfak çalışanları olsa da, ölenler arasında 3 ila 4 turist de bulunuyor; bu detay, Hindistan'ın turizm sektöründeki güvenlik boşluklarını bir kez daha gündeme taşıdı. Goa Başbakarı Pramod Sawant'ın "Bölge için acı dolu bir gün" paylaşımı, olayın ulusal çapta yankı bulduğunu gösteriyor. Peki, bu yangın nasıl başladı, kurtarma neden gecikti ve Hindistan'daki benzer faciaların ardındaki sistematik sorunlar neler? Bu trajedinin katmanlarını, resmi açıklamalar ve tanıklıklarla birlikte derinlemesine inceleyelim, çünkü bu sadece bir kaza değil; turizm endüstrisinin can acıtıcı bir aynası.
Olay, Goa'nın kuzeyindeki Arpora beldesinde, Arpora Nehri'nin hemen kıyısında yer alan LPK Waterfront gece kulübünde meydana geldi. Bu mekan, Goa'nın plaj partileri ve gece hayatıyla ünlü turizm devresinin vazgeçilmezi; ahşap ve açık hava tasarımıyla binlerce turisti ağırlıyor. Pazar gecesi, saatler gece yarısını vururken, kulüpte bir parti düzenleniyordu. Dans pistinde ateş gösterisi –ki bu, Goa'nın tipik eğlencelerinden biri– sırasında, göstericilerin kullandığı alevler kulübün ahşap kısımlarına sıçradı. Goa İtfaiye Hizmetleri Müdürü Nitin V. Raiker'ın açıklamasına göre, yangın hızla yayıldı ve duman, kulübün her katını sardı: _"Ateş gösterisi sırasında ahşap kısımlar tutuştu ve duman binanın her yerine yayıldı."_ Yerel medya kaynakları, polis bilgilerine dayanarak gaz tüpü patlaması ihtimalini gündeme getirdi; mutfakta kullanılan tüplerin, yangının şiddetlenmesinde rol oynadığı şüphe ediliyor. Bu ilk kıvılcım, sadece saniyeler sürdü; ancak daracık giriş ve çıkışlar, panikleyen kalabalığın kaçışını imkansız hale getirdi. Dans pistindeki yaklaşık 100 kişi, alt kattaki mutfağa doğru kaçıştı ve burada duman zehirlenmesinden boğuldu. Üç kişi yanıklar nedeniyle hayatını kaybederken, diğerleri dumandan kaynaklı solunum yetmezliğiyle mücadele etti. Yaralıların durumu stabil olsa da, hastanelerdeki yoğun bakım üniteleri, olayın ciddiyetini yansıtıyor.
Kurban profiline baktığımızda, facianın en yürek burkan yanı ortaya çıkıyor: Ölenlerin büyük çoğunluğu, kulübün mutfak çalışanları. Bu genç işçiler, Goa'nın turizm sezonunda düşük ücretlerle uzun saatler çalışan, genellikle yerel halktan oluşan bir kesim. Sawant, sosyal medya hesabından yaptığı açıklamada bu detayı vurgulayarak, _"Hayatını kaybedenlerin çoğunun mutfak çalışanları olduğunu, ölenler arasında üç ya da dört turistin de bulunduğunu açıkladı."_ Turistlerin varlığı, olayı uluslararası boyuta taşıdı; zira Goa, her yıl milyonlarca yabancıyı çeken bir cennet olarak biliniyor. Bu turistler, muhtemelen Avrupa veya ABD'den gelen gençlerdi; parti atmosferinde beklenmedik bir sonla karşılaştılar. Yaralılar arasında da benzer bir dağılım var: Altı kişi hastaneye kaldırıldı, ama hayati tehlikeleri bulunmuyor. Ancak, duman zehirlenmesinin uzun vadeli etkileri –akciğer hasarı veya nörolojik sorunlar– endişe yaratıyor. Bu profil, Hindistan'ın turizm emekçilerinin ne kadar savunmasız olduğunu gösteriyor; düşük maliyetli inşaatlar ve yetersiz eğitim, işçileri en ön safa koyuyor. Aileler, morg önlerinde gözyaşı dökerken, sosyal medyada #GoaFire etiketiyle binlerce paylaşım yapıldı; turistlerin son selfie'leri, facianın duygusal yükünü artırdı.
Yetkililerin tepkisi, olayın hemen ardından devreye girdi, ama kurtarma sürecindeki gecikmeler eleştirilerin odağı oldu. İtfaiye ekipleri, yangın alarmı üzerine hızla harekete geçti; ancak kulübün konumu –dar sokaklar ve nehir kenarı– büyük itfaiye araçlarının yaklaşmasını engelledi. Raiker, bu sorunu şöyle özetledi: _"İtfaiye araçları 400 metre uzakta park etmek zorunda kaldı, çünkü erişim sınırlıydı."_ Bu mesafe, dakikalarca sürdü ve dumanın yayılmasını hızlandırdı. Kurtarma ekipleri, içeridekileri teker teker çıkardı; bazı çalışanlar, pencereden atlayarak kurtulmayı başardı, ama bu hamleler yaralanmalara yol açtı. Polis, olay yerinde delil toplama çalışmalarına başladı; gaz tüpleri, elektrik tesisatı ve yangın söndürme ekipmanlarının incelenmesi sürüyor. Goa polisi, kulübün ruhsatını ve güvenlik denetimlerini mercek altına aldı; ön incelemelerde, acil çıkışların yetersizliği ve kalabalık kapasitesinin aşıldığı tespit edildi. Sawant, hızlı bir soruşturma sözü vererek, _"Sorumluların kanunun tam ağırlığı altında cezalandırılacağını"_ duyurdu. Bu ifade, Hindistan'daki yangın facialarına yönelik tipik bir tepki; ancak uygulama genellikle yetersiz kalıyor. Hastaneler, yaralıları tedavi ederken, DNA testleri kimlik tespiti için devreye girdi; turistlerin pasaportları, uluslararası konsoloslukları harekete geçirdi.
Soruşturma süreci, facianın nedenlerini aydınlatmak için kritik bir aşamada. Polis kaynakları, gaz tüpü patlamasının ana şüpheli olduğunu belirtiyor; mutfaktaki yüksek basınçlı tüplerin, ateş gösterisinin kıvılcımlarıyla tetiklendiği düşünülüyor. Kulübün ahşap yapısı, yangının yayılmasını hızlandırdı; uzmanlar, yangın dayanıklı malzemelerin kullanılmamasını eleştiriyor. Lisans denetimleri de soru işareti: LPK Waterfront, Goa'nın en popüler mekanlarından biri olarak, sezonluk ruhsatlarla çalışıyor; ancak son kontrollerde güvenlik ihlalleri gözden kaçmış olabilir. Soruşturma ekibi, tanık ifadeleri topluyor; bir çalışanın "Duman her yeri sardı, çıkışlar kilitliydi" sözü, ihmali işaret ediyor. Hindistan Ulusal Felaket Yönetim Otoritesi (NDMA), olaya müdahil oldu; raporunda, turizm tesislerindeki yangın risklerini vurguladı. Bu inceleme, Goa eyaletinin gece hayatı yönetmeliklerini değiştirebilir; örneğin, zorunlu sprinkler sistemleri veya acil tahliye tatbikatları gündeme gelebilir. Ancak, geçmiş deneyimlere bakılırsa, soruşturmalar aylarca sürüyor ve cezalar nadiren caydırıcı oluyor. Sawant'ın "tam yasal ceza" vaadi, baskı altında verilmiş bir söz; muhalefet partileri, eyalet hükümetini ihmalle suçluyor.
Goa'nın bu faciası, Hindistan'daki yangın facialarının bir halkası olarak, sistematik sorunları gün yüzüne çıkarıyor. Ülke, nüfus yoğunluğu ve yetersiz altyapı nedeniyle sıkça benzer trajediler yaşıyor; örneğin, Mayıs ayında Haydarabad'da bir üç katlı binada çıkan yangında en az 17 kişi hayatını kaybetmişti. O olayda da, kalabalık ve dar çıkışlar suçlanmıştı. Hindistan'da yıllık yangın ölümleri 20 bini aşıyor; turizm sektöründe ise, plaj kulüpleri ve oteller en riskli alanlar. Goa gibi eyaletlerde, sezonluk turizm patlaması denetimleri gevşetiyor; ruhsatlar para karşılığı uzatılıyor, güvenlik ekipmanları ihmal ediliyor. Uzmanlar, bu facianın "önlenebilir bir kaza" olduğunu söylüyor; NDMA raporlarına göre, yüzde 70'i ihmalle ilgili. Benzer bir olay, 2023'te Mumbai'de bir otel yangınında 12 turisti öldürmüştü; o zaman da gaz sızıntısı suçlanmıştı. Bu zincir, Hindistan'ın yapı standartlarını sorgulatıyor: Ulusal Yangın Güvenliği Kodu, 2000'lerden beri güncellenmemiş; eyaletler arası farklar ise kaos yaratıyor. Goa'da, nehir kenarı konumlar acil erişimi zorlaştırıyor; uzmanlar, helikopterli kurtarma birimlerini öneriyor. Bu bağlamda, LPK Waterfront faciası, turizm bakanlığını harekete geçirdi; acil denetim dalgası başladı, ama kalıcı reformlar belirsiz.
Olayın ekonomik ve turistik yansımaları, Goa'yı sarsıyor. Eyalet, yıllık 8 milyon turisti ağırlıyor; gece hayatı, gelirin yüzde 30'unu sağlıyor. Bu facia, rezervasyonlarda düşüşe yol açabilir; sosyal medyada "Goa güvenli mi?" tartışmaları alevlendi. Tur operatörleri, sigorta taleplerini artırdı; uluslararası turistler, alternatif destinasyonlara –Sri Lanka veya Tayland– kayıyor. Yerel esnaf, mutfak çalışanlarının kaybıyla vuruldu; ailelere tazminat sözü verildi, ama yetersiz. Psikolojik etki ise derin: Hayatta kalanlar, travma tedavisi görüyor; tanıklar, "Dumanın içinde çığlıklar duyduk" diyor. Hindistan medyası, olayı "Goa'nın kara gecesi" olarak nitelendirdi; DW'nin haberi, Avrupa'daki Goa severleri üzdü. Önleyici tedbirler olarak, eyalet hükümeti gece kulüplerinde yangın tatbikatlarını zorunlu kıldı; ancak uygulama zayıf. Uzmanlar, otomatik söndürme sistemleri ve kapasite sınırlamalarını talep ediyor; bu facia, ulusal bir yangın güvenliği kampanyasını tetikleyebilir.
Peki, bu trajediden dersler çıkar mı? Hindistan'ın yangın istatistikleri, değişimin aciliyetini haykırıyor: Yıllık 1 milyon yangın, 20 bin ölüm. Goa gibi turizm merkezleri, denetimleri sıkılaştırmalı; ruhsatlar, yıllık yangın denetimine bağlanmalı. Uluslararası standartlar –ISO 21927– uyarlanabilir; dar çıkışlar genişletilmeli, gaz tüpleri izole edilmeli. Sawant'ın soruşturma vaadi, umut verse de, geçmiş facialarda unutuldu. Turistler için, "güvenli mekan" etiketleri öneriliyor; app'ler, riskleri haritalandırabilir. Bu olay, Hindistan'ın turizm modelini sorgulatıyor: Hızlı büyüme mi, yoksa güvenlik mi öncelikli?
Sonuç olarak, 7 Aralık 2025'in bu kara Pazar gecesi, Goa'nın ışıltılı imajını gölgeledi. 25 can, ihmalle yitirildi; mutfak işçileri ve turistler, bir ateş gösterisinin kurbanı oldu. Soruşturma, sorumluları bulacak mı? Hindistan, bu acıyı fırsata çevirebilir mi? Arpora Nehri kıyısındaki küller, reform çığlığını yükseltiyor; Goa, bir daha yanmamalı. Turizm hayalleri, güvenlik duvarlarıyla korunmalı –aksi halde, her parti bir risk.