AKP'nin kapatılma girişimi yeniden gündemin zirvesine otururken, CHP lideri Özgür Özel'in Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'a yönelik sert eleştirileri ve özür talebi, Türk siyasetinde yeni bir tartışma fırtınası başlattı. Anayasa'nın 69. maddesindeki kritik değişiklikler, parti kapatma süreçlerini kökten değiştirirken, uzmanlar bu gelişmelerin demokrasiyi nasıl şekillendireceğini sorguluyor. Ekonomist ve yorumcu Memduh Bayraktaroğlu'nun çarpıcı analizleri, AKP'nin 2008'deki dar kurtuluşundan bugüne uzanan siyasi dinamikleri aydınlatıyor ve liderlere stratejik tavsiyeler sunuyor.
Türk siyasetinin en hassas konularından biri olan parti kapatma mekanizması, yıllardır tartışma konusu olmayı sürdürüyor. Hatırlanacağı üzere, 2008 yılında Anayasa Mahkemesi, AKP'nin lağvedilmesi talebini sadece bir oyla reddetmişti. Bu dar kurtuluş, partiyi mağduriyet söylemiyle daha da güçlendirmiş ve iktidarını pekiştirmişti. O dönemki gerginlik, Anayasa'nın 69. maddesinde köklü bir değişikliğe yol açtı. 2010 referandumuyla kabul edilen yeni düzenleme, parti kapatma yerine bireysel cezaları ön plana çıkarıyor. Artık terör, yolsuzluk veya benzeri suçlarda sorumlu kişiler siyasetten men edilebiliyor veya hapis cezası alabiliyor, ancak tüm parti otomatik olarak kapatılmıyor. Bu değişiklik, sadece AKP'yi değil, CHP gibi muhalefet partilerini de koruma altına alıyor.
Bayraktaroğlu, bu maddenin detaylarını vurgulayarak, * "Sevgili dostlarım, Anayasa'mızın partilerin kapatılmasıyla ilgili 69. maddesi değiştirildi" * diyor. Ona göre, eski sistemde bir suçun bedelini tüm parti öderken, yeni yaklaşım bireysel sorumluluğu esas alıyor. * "Parti kapatılmalı. Diyor ki partinin ne günahı var? Yeni 69. O suçu, o eylemi işleyen kişiyi siyasetten men et" * diye açıklıyor. Bu düzenleme, kapatma için mecliste üçte iki çoğunluk ve Anayasa Mahkemesi'nde 11'e 11 oy şartı getirerek, pratikte imkansız hale getiriyor. Uzman yorumcuya göre, mevcut siyasi konjonktürde hiçbir partinin kapatılması gerçekçi değil; bu da CHP'ye yönelik dolaşan söylentileri yalanlıyor.
AKP'nin siyasi yükselişi, tam da bu mağduriyet narratifi üzerine kurulu. Bayraktaroğlu, partinin kapatılma girişimlerinden güçlenerek çıktığını hatırlatıyor: * "Türkiye'de kapatılmak istenen, kapatılmak istenen parti sonunda Türkiye'nin en büyük partisi oldu ve 23 yıldır ülkeyi yönetiyor. Hangi parti? AKP." * 2008'deki kriz, AKP'yi iktidara daha sıkı bağlamış ve bugünkü konuma taşımıştı. Erdoğan'ın bu süreçteki rolü ise tartışmasız; hem stratejik hamleleri hem de ekonomik başarıları, onu vazgeçilmez kılıyor. Yorumcu, Erdoğan'ın liderlik vasıflarını överek, * "Erdoğan'ın hatalarını söyleyin ama doğrularını da böyle anlatın. Yoksa kazanırsınız" * tavsiyesinde bulunuyor.
Bu tartışmaların ortasında, Özgür Özel'in son açıklamaları adeta bir bomba etkisi yarattı. CHP lideri, Ekrem İmamoğlu'nun ailesine yönelik ifadeler nedeniyle Erdoğan'dan özür dilemesini talep etti. Daha da ileri giderek, * "Bak Erdoğan'a, gel" * diyerek agresif bir üslup benimsedi. Bayraktaroğlu, bu tonu eleştirerek, * "Özgür Özel diyor ki, 'Bak Erdoğan'a, gel' ve özür kısmını bir kenara bırakıyorum. Diyor ki, 'Ailenle çocuklarına zaten aldırmıyorum'" * ifadesini kullanıyor. Özel'in bu yaklaşımını, intikamcı bir dil olarak nitelendiriyor ve siyasi kazanç için yumuşak bir strateji öneriyor. Ona göre, Özel'in duygusal patlamaları, muhalefeti zayıflatıyor ve Erdoğan'ı köşeye sıkıştırmanın ters tepebileceğini gösteriyor.
Özel'in talepleri bunlarla sınırlı kalmadı. Son açıklamalarında, gözaltındaki kişilerin yargılanırken tutuklu kalmaması gerektiğini savundu ve Erdoğan'ı telefonla arayarak teslim olmalarını bildirmelerini istedi. * "Özgür Özel'in son açıklaması: Tutuklu yargılama olmasın, telefonla ara, teslim ol" * diye özetliyor Bayraktaroğlu. Bu çağrı, hukukun üstünlüğü ilkesini test ediyor. Erdoğan'ın buna nasıl yanıt vereceği merak konusu; yorumcuya göre, Cumhurbaşkanı * "Bana bunu söyleme hakkın yok Bay Özel Bey. Ya da söylüyor. Cumhuriyet Halk Partisi'nin başkanı bana böyle bir talepte bulunma hakkına sahip değil. Çünkü ben hâkim değilim" * diyebilir. Bayraktaroğlu, Erdoğan'ın yetkilerinin sınırlı olduğunu vurguluyor: Bağımsız mahkemelerin devreye girmesi gerektiğini ve bir hukuk devletinde cumhurbaşkanının doğrudan müdahale edemeyeceğini belirtiyor.
Erdoğan'ın liderlik tarzı, bu krizde de ön plana çıkıyor. Bayraktaroğlu, onun ekonomik başarılarını örneklerle anlatıyor. 2000'lerin başında ekonomiyi uzmanlara emanet eden Erdoğan, Ali Babacan gibi isimleri ekibe dahil ederek enflasyonu tarihi düşük seviyelere indirmişti. * "1972'den beri tek haneye düşmeyen enflasyon, Ali Babacan ve ekibiyle tek haneye indirildi... Yüzde 6, 7'ye kadar düşürdüler" * diyor. Bu dönemde yabancı sermaye akışı hızlanmış, devalüasyon olmadan büyüme sağlanmıştı. Yorumcu, Süleyman Demirel'in ünlü sözünü alıntılayarak liderliği tanımlıyor: * "Lider, halkına 'Beni takip edin' der. Eğer bir lider halkına 'Ben sizin önünüzde gideceğim, ben sizin arkadan geleceğim' derse, o lider değildir." * Erdoğan'ı bu tanıma uyan bir figür olarak konumlandırıyor ve muhalefete, onun olumlu yönlerini inkar etmemelerini öneriyor.
Siyasi stratejide denge, Bayraktaroğlu'nun ana mesajı. Özgür Özel'e hitaben, * "Gel abin konuşsun" * diyerek tecrübesini ortaya koyuyor ve agresif dilin yerine yapıcı eleştiriyi tavsiye ediyor. * "Erdoğan'ı köşeye sıkıştırmayın, köşeye sıkışan kedi saldırır" * metaforuyla uyarıyor. Bu yaklaşım, Özel'in son haftalardaki sert çıkışlarını yumuşatmayı hedefliyor. Örneğin, İmamoğlu ailesine özür talebi haklı olsa da, üslubun intikamcı olmaması gerektiğini savunuyor. Erdoğan'ın ekonomik mirasını överek, * "Erdoğan'ın bu yönlerini anlatmaktan çekinmeyin, yoksa kazanırsınız" * diyor. Bu, muhalefetin kazanma şansını artıracak bir taktik olarak sunuluyor.
Parti kapatma söylentileri de cabası. CHP'nin kapatılacağı iddialarını yalanlayan Bayraktaroğlu, Anayasa değişikliğinin tüm partileri koruduğunu vurguluyor. * "Hiçbir parti kapanma riski yok, CHP söylentileri asılsız" * diyerek rahatlatıyor. 2008 AKP krizinden ders çıkarılan bu sistem, demokrasiyi güçlendiriyor. Ancak, bireysel cezaların artmasıyla siyasetçiler daha dikkatli davranmak zorunda kalacak. Terör veya yolsuzluk suçlarında siyaset yasağı, partileri temizleme aracı olarak işlev görecek.
Bu gelişmeler, Türk siyasetinin kırılgan dengesini bir kez daha gözler önüne seriyor. Erdoğan'ın 23 yıllık iktidarı, hem başarıları hem de eleştirileriyle dolu. Bayraktaroğlu gibi bağımsız yorumcular, liderlere yol göstererek kutuplaşmayı azaltmayı amaçlıyor. Özgür Özel'in çağrıları, Erdoğan'ın sessizliğini bozabilir mi? Yoksa mahkemeler mi devreye girecek? Siyasi arenada cevaplar şekillenirken, Anayasa'nın 69. maddesi, geleceğin anahtarı olarak parlıyor.
Ekonomik boyuta dönelim: Erdoğan dönemi, sadece siyasi değil, ekonomik zaferlerle anılıyor. IMF fonlarının etkili kullanımı, enflasyonun dizginlenmesi ve yabancı yatırımcıların güveni, dönemin imzası. Bayraktaroğlu, * "Ekonomiyi Babacan'a verdi, yaşına rağmen dahil etti; bu devlet adamlığı" * örneğini vererek övüyor. Bu başarılar, muhalefetin eleştirilerini dengeliyor ve halk nezdinde Erdoğan'ı güçlü kılıyor. Özel'in stratejisi, bu gerçekleri göz ardı ederse, ters tepebilir.
Sonuçta, bu tartışma Türk demokrasisinin olgunluğunu test ediyor. Parti kapatma yerine bireysel hesap verme, daha adil bir sistem vaat ediyor. Bayraktaroğlu'nun renkli anlatımıyla, siyaset sadece kavga değil, strateji ve vizyon alanı olarak yeniden tanımlanıyor. Gelecek haftalar, Özel'in tonunu yumuşatıp yumuşatmayacağını ve Erdoğan'ın hamlesini belirleyecek. Siyasi fırtına dinmedi; tam tersine, yeni rüzgarlar esiyor.