Zirvede olmanın getirdiği ışıltı, bazen en derin yaraları saklamak için kullanılan bir kalkandan ibarettir. Kimsenin bilmediği o sessiz geceler, alkışların dindiği anlarda başlayan içsel hesaplaşmalar ve çocukluktan kalan silinmez izler... Bir insanın hayatı boyunca kaç kez yeniden doğabileceğini hiç düşündünüz mü? Başarı merdivenlerini tırnaklarıyla kazıyarak çıkanların hikayesi, sadece alkışlardan ibaret değildir. Perdenin arkasında yatan gerçekler, tahmin ettiğinizden çok daha sarsıcı ve bir o kadar da ilham verici detaylarla dolu. Şimdi, tanıdığınızı sandığınız bir simanın aslında hiç bilmediğiniz dünyasına adım atma zamanı.
Sanat dünyasında 30 yılı aşkın bir süredir varlığını sürdüren Gülben Ergen, aslında her şeyin göründüğü kadar kolay olmadığını tüm içtenliğiyle dile getiriyor. 1987 yılında katıldığı bir güzellik yarışmasıyla başlayan serüven, onu önce sinemanın ardından da unutulmaz dizi karakterlerinin başrolüne taşıdı. Ancak bu yolculukta hiçbir şey ona altın tepside sunulmadı. İlk yıllarında küçük rollerle başlayan kariyeri, disiplin ve bitmek bilmeyen bir mücadeleyle şekillendi. Sahnenin disiplinini hayatının merkezine koyan Ergen, sadece performansı ve şarkılarıyla değil, aynı zamanda dış görünüşüne verdiği önem, sahnede özgürce giyinebilmek için verdiği kilo verme çabaları ve her albüm öncesi yaşadığı o büyük heyecanla da hafızalara kazındı. Ancak onun asıl dünyası, bugünün yargılayıcı magazin dilinden çok daha derin bir yerde konumlanıyor.
Geçmişin derinliklerine indiğimizde, orta halli bir ailenin çocuğu olarak büyümenin getirdiği zorluklar ve anne-babasının ayrılığıyla sarsılan bir çocukluk portresi karşımıza çıkıyor. Babasının alkol problemi ve evdeki şiddet dolu anılar, sanatçının zihninde silinmez izler bırakmış. Çocukken beş farklı okul değiştirmek zorunda kalan ve hiçbir yere tam anlamıyla kök salamama hissini iliklerine kadar yaşayan o küçük kız, bugün kendi ayakları üzerinde duran güçlü bir kadına dönüştü. Kendi ekonomik özgürlüğünü kazanma hırsı, aslında babasına olan o derin kırgınlığından ve annesinin yaşadığı çaresizliğe duyduğu öfkeden beslenmiş. Babasının karizması ile yaşattığı hüzünler arasındaki o ince çizgide yürürken, hayatına giren erkeklerde de hep o tanıdık ama bir o kadar da karmaşık baba figürünü aramış.
Hayatının en büyük dönüm noktalarından biri de toplumsal meselelere duyduğu bitmek bilmeyen merak ve yardım eli uzatma isteği oldu. Kurucusu olduğu dernek aracılığıyla bugüne kadar tam 59 anaokulu açarak minik yüreklere dokunan Ergen, bu süreci hayatının en anlamlı mirası olarak görüyor. Bu sadece bir okul açma projesi değil; Rojin Kabaiş’ten Narin’e, şiddet mağduru Cemile’den Özgecan Aslan’a kadar toplumun kanayan yarası haline gelmiş pek çok ismin anısını yaşatma mücadelesidir. Özellikle okul öncesi eğitimin hayati önemine inanarak, en uzak köylere kadar ulaşan bu yardım eli, aslında kendi çocukluğunda eksik kalan güven duygusunu başkalarına aşılama çabası olarak öne çıkıyor. Bürokrasinin engellerini aşmak için verdiği mücadeleler ve bu yolda kaybettiği iş fırsatları bile onu yolundan döndürmeye yetmemiş.
Özel hayatında Mustafa Erdoğan ile olan evliliğinden dünyaya gelen üç erkek çocuk annesi olarak bugünlerde "boş yuva sendromu" ile baş etmeye çalışan sanatçı, hayatı artık daha sade ve manevi bir pencereden görmeyi tercih ediyor. Japonya hayranlığı, oradaki temizlik, insana saygı ve Budist felsefesindeki "güzel ahlak" arayışı onun ruhunu besleyen en büyük unsurlar arasında yer alıyor. Gelecekte sahne tozundan uzak, daha çok yazan, okuyan ve kendini içsel olarak geliştiren bir yaşamın hayalini kurarken; Sezen Aksu’nun o bilgece duruşunu kendine örnek alıyor. Artık sadece fiziksel bir bakımla değil, tasavvuf ve maneviyatla beslenen içsel bir yatırımla kendini yeniliyor. Bu toprakların adalete, çocukların korunduğu ve kadınların birbirine "yurt" olduğu bir geleceğe duyduğu derin özlem, onun her cümlesinde bir ders niteliğinde yankılanıyor.