Müzik, her zaman sınırları aşan bir dil olarak anılır; sahnede spotlar parıldarken, şarkılar kalpleri birleştirir ve farklı kültürler arasında köprüler kurar. Ancak bazen, bu sahnelerin arkasında, dünyanın karmaşık dinamikleri devreye girer ve bir festivali sıradan bir eğlenceden öteye taşır. Eurovision gibi dev bir etkinlik, yıllardır sadece melodilerle değil, tartışmalarla da gündeme oturur; katılımcıların seçimleri, performanslar ve hatta ev sahipleri, hepimizi meraklandırır. Peki, bir şarkı yarışması nasıl olur da, uluslararası ilişkilerin aynası haline gelir ve hayranların beklentilerini altüst eder? Bu tür gelişmeler, müzik tutkunlarını düşündürür: Sanat mı kazanacak, yoksa dış etkenler mi sahneyi ele geçirecek?
Olayın fitili, 4 Aralık 2025 Perşembe günü ateşlendi ve hızla yayıldı. Avrupa Yayın Birliği (EBU), Gazze'ye yönelik devam eden saldırılar nedeniyle yoğun eleştirilere maruz kalan İsrail'in, Eurovision 2026'ya katılımını resmi olarak onayladı. Bu karar, EBU Meclisi'nde alınan bir oylamayla netleşti ve hemen ardından, yarışmanın ruhunu sorgulayan bir tartışma fırtınası koptu. EBU yetkilileri, kararı "tarafsızlık ilkesi" gerekçesiyle savundu; ancak bu savunma, birçok ülkeyi tatmin etmedi ve boykot çağrılarını tetikledi. Yarışma, geleneksel olarak mayıs ayında düzenlenir ve 2026 için Avusturya'nın başkenti Viyana ev sahipliği yapacak; yarı finaller 12-14 Mayıs'ta, final ise 16 Mayıs'ta gerçekleşecek. Bu onay, sadece bir katılım haberi değil, adeta bir domino etkisi yarattı ve dört ülkenin peş peşe geri çekilme açıklaması yapmasına yol açtı.
İlk tepki, İspanya'dan geldi; ülke, EBU'nun kararını "jeopolitik bir skandal" olarak nitelendirerek, Eurovision 2026'dan çekildiğini duyurdu. İspanya devlet radyo ve televizyonu RTVE Başkanı Jose Pablo Lopez, sosyal medya hesabından paylaştığı çarpıcı açıklamada, "EBU Meclisinde yaşananlar, Eurovision'un bir şarkı yarışması değil, jeopolitik ve parçalanmış çıkarların egemen olduğu bir festival olduğunu doğruluyor" dedi. Bu sözler, RTVE'nin sadece katılımı değil, yayın hakkını da bıraktığını ortaya koydu; yani, İspanyol izleyiciler, yarı finalleri ve finali televizyonlarında göremeyecek. Lopez'in ifadesi, EBU'yu doğrudan hedef alarak, birliğin tarafsızlık iddiasını yerle bir etti ve İspanya'nın müzik camiasında yankılandı. Bu çekilme, İspanya'nın Eurovision tarihine gölge düşürdü; ülke, daha önce de benzer etik duruşlarla dikkat çekmişti, ancak bu seferki karar, milyonlarca hayranı üzdü.
Hollanda, İspanya'nın hemen ardından sesini yükseltti ve boykot kararını resmileştirdi. Ülkenin kamu yayıncısı AVROTROS, EBU'ya gönderdiği resmi yazıda, İsrail'in katılımının "insani değerlere aykırı" olduğunu belirterek, yarışmaya katılmayacağını bildirdi. Hollanda delegasyonu, bu kararı alırken, Gazze'deki insani krizi vurguladı ve EBU'nun sessizliğini eleştirdi. Ülke, Eurovision'da güçlü bir geçmişe sahip; 2019'da Duncan Laurence'ın "Arcade" şarkısıyla zafer kazanmıştı ve bu boykot, hayranlar arasında şok etkisi yarattı. Sosyal medyada, Hollandalı sanatçılar ve aktivistler, #EurovisionBoykot etiketiyle kampanyalar başlattı; bazıları, "Müzik barış için olmalı, savaş propagandası için değil" diye haykırdı. Bu karar, Hollanda'nın uluslararası arenadaki etik duruşunu pekiştirdi ve diğer ülkelere ilham oldu.
İrlanda da bu dalgaya kapıldı ve Eurovision 2026'dan çekildiğini açıkladı. İrlanda Yayın Kurumu RTE, kararını "vicdani bir yükümlülük" olarak tanımladı; Gazze'deki sivil kayıplara dikkat çekerek, EBU'nun İsrail'i kabul etmesini "ahlaki bir başarısızlık" diye nitelendirdi. İrlanda, Eurovision'un gediklilerinden; 1990'larda üst üste zaferler kazanmıştı ve Linda Martin gibi efsaneleri sahnelemişti. Bu boykot, İrlanda'nın müzik endüstrisinde tartışma yarattı; bazı sanatçılar destek verirken, diğerleri "Eurovision'ı kaybediyoruz" diye yakındı. RTE'nin açıklaması, EBU'ya bir mektupla iletildi ve kurum, bu kararın yayın politikalarını da etkileyeceğini ekledi. İrlandalı hayranlar, sokaklarda protesto gösterileri düzenledi; pankartlarda, "Şarkılar susturulmasın, zulüm susturulsun" yazıyordu. Bu tepki, boykotun sadece bir yarışma meselesi olmadığını, derin bir insani duruş olduğunu gösterdi.
Slovenya, dörtlü boykotun son halkası olarak, EBU'ya resmi bildirim gönderdi ve Eurovision 2026'ya katılmayacağını duyurdu. Slovenya Yayın Kurumu RTV Slovenija, kararını "Gazze'deki soykırım karşısında sessiz kalamayız" sözleriyle gerekçelendirdi. Ülke, 2017'de Jana Šušteršič'in katılımıyla dikkat çekmişti ve bu çekilme, Balkanlar'da yankı buldu. RTV Slovenija Başkanı Uroš Esih, "Eurovision, birliği temsil etmeli, ayrışmayı değil" diyerek, EBU'yu eleştirdi. Slovenya'nın boykotu, bölgesel medyada geniş yer buldu; sanat toplulukları, alternatif müzik etkinlikleri planlamaya başladı. Bu karar, dörtlü bloğu tamamladı ve EBU'nun baskı altında kaldığını ortaya koydu; kurum, Slovenya'nın açıklamasına henüz yanıt vermedi, ancak iç tartışmaların arttığı biliniyor.
Bu dört ülkenin çekilmesiyle yetinmeyen iddialar, boykot dalgasının yayılacağını işaret ediyor. Belçika ve İzlanda'nın da benzer kararlar alacağı yönünde kulis bilgileri dolaşıyor; Belçika Yayın Kurumu VRT, Gazze yanlısı kampanyalara zaten destek veriyordu ve İzlanda'nın RÚV'i, insani meselelerde hassas bir çizgide duruyor. Eğer bu iddialar doğrulanır ve bu iki ülke de çekilirse, Eurovision 2026'nın katılımcı sayısı ciddi şekilde azalacak; geleneksel olarak 40'ı aşkın ülkenin yarıştığı etkinlik, bu sefer 30'un altına düşebilir. Bu senaryo, Viyana'daki organizasyonu zora sokar; bilet satışları, sponsorluklar ve yayın gelirleri etkilenir. EBU, bu iddialara karşı "Tüm ülkeleri diyaloga davet ediyoruz" açıklaması yaptı, ancak bu, boykotçuları ikna etmedi.
Boykot kararlarının arka planında, Gazze'ye yönelik saldırılar yatıyor; bu saldırılar, uluslararası kamuoyunda büyük tepki topladı ve Eurovision gibi platformları bile etkiledi. EBU'nun İsrail'i kabul etmesi, 2024'teki benzer tartışmaları hatırlattı; o yıl da İsrail'in katılımı protestolara yol açmıştı, ancak bu seferki kriz daha derin. RTVE Başkanı Lopez'in sözleri gibi ifadeler, EBU'yu "jeopolitik bir arena"ya dönüştürmekle suçluyor; bu, birliğin tarafsızlık ilkesini sarsıyor. Ülkelerin yayıncıları, sadece katılımı değil, yayın hakkını da bırakarak, ekonomik bir bedel ödüyor; İspanya örneğinde olduğu gibi, milyonlarca euro'luk haklar masada kalıyor. Bu fedakarlık, vicdani bir duruşun simgesi; ancak Eurovision'un geleceğini belirsizleştiriyor.
Eurovision hayranları, bu gelişmeleri sosyal medyada hararetle tartışıyor; #EurovisionBoykot etiketi, saatler içinde milyonlarca etkileşim aldı. Bazıları, "Müzik siyasete karışmasın" derken, diğerleri "Siyaset müziği kirletmesin" diye yanıt verdi. Sanatçılar arasında da bölünme var; bazıları EBU'yu desteklerken, diğerleri boykot çağrılarına katıldı. Viyana'daki organizasyon komitesi, acil toplantılar düzenliyor; alternatif katılımcılar aranırken, yayın anlaşmaları yeniden müzakere ediliyor. Bu kriz, Eurovision'un 70 yıllık tarihine yeni bir sayfa ekliyor; 1956'dan beri barış ve birlik simgesi olan yarışma, şimdi ayrışmanın eşiğinde.
Sonuç olarak, 4 Aralık 2025'te EBU'nun İsrail katılımını onaylaması, Eurovision 2026'yı sarsan bir krize dönüştü ve İspanya, Hollanda, İrlanda ile Slovenya'nın çekilmesi, Belçika ve İzlanda iddialarıyla büyüyor. RTVE gibi kurumların yayın boykotu, olayın boyutunu artırıyor; bu, sadece bir şarkı yarışması değil, etik bir sınav. Müzikseverler, Viyana'daki finali merakla beklerken, EBU'nun atacağı adımlar kritik. Umarız, bu gerginlikler, sanatın birleştirici gücünü yeniden hatırlatır ve Eurovision, yaralarını sararak sahnelerine döner – zira müzik, sessiz kalmamalı.